جاذبه ات زير برف مانده است

سوار اين كفش پياده ..
از روي آتش
چه كسي پروانه مي چيند؟
غرق قايق كه مي شوي
اين خانه هاي سوخته
با حيرت ، دهان باز مي كنند
تو، سيبي دندان گير نيستي
جاذبه ات زير برف مانده است
آنهم پربرف ترين زاويه ي نگاه
سر ديوار، دستي به تكلف مي كشي
فواره هاي سنگ ...
با قمقمه هاي خالي تشنگي خواب رآ
فعل وارونه مي زنند
روي آسفالت مذاب هم غبار ماه
سنگ بيداري به سينه مي زند!

شکوه سکوت...

ما را در سایت شکوه سکوت دنبال می کنید