شکوه سکوت

چند روزي هست که مي خواهم بنويسم اما بي حوصلگي و رخوت ، شايد به خاطر دلمشغولي هاي زندگي بدجور فرصتامو ازم گرفته نزديک دو ماه از پاييز هم گذشتمثل برق ، مثل بادبه همين سادگي ...نه اينکه فکر کني چيزي براي نوشتن نيست ها ... نه هست ، فراوان و جسته گريختهاما گاهي ، رخوت ، چنان در من نفوذ مي کند که درماني برايش نيست جز خزيدن زير گرماي لحاف و زانو را در شکم حايل کردن و به ياد روزهاي نارس بودن ، خوابيدن و گاهي وقت ها هم ، نيمه خواب نيمه بيدار سرک مي کشم زير تخت تا ببينم کسي آن زير مخفي نشده باشد هنوز که هنوزاست اين عادت کودکي با من مانده شايد روزي در همين سرک کشيدن ها با جن ماده اي رفيق شدم .... خدا را چه ديدي ؟!؟ديروز به اين فکر مي کردم که اگر تنهايي هر آدمي شکل فيزيکي ميگرفتو يکي ميشد شبيه خودش آنوقت من و مثلا تنهايي ام وقتي خيلي دلمان مي گرفت با هم قهر مي کرديمآنقدر قهر مي کرديم تا يکي پيدا شود آشتيمان دهدآنوقت کسي که مارا آشتي ميداد با تنهايي اش ميشد دوست مشترک من و تنهايي امبعد تنهاي من با او دوست ميشد و تنهايي او با مناينطوري نصف من پيش او بود و نصف او پيش منبعد ... بگذريم , اصلا هيچي .توي,meaning,morse code,state north carolina,emoticon,ru mov0001 swf ...ادامه مطلب